Wijntje?

‘We zouden eens iets samen moeten gaan doen.’ Ik kijk op van de iPad en haal de koptelefoon van mijn oren. ‘Iets leuks met z’n tweeën, een activiteit.’ vervolgt hij. Ik open mijn mond om antwoord te geven maar Bram is me voor: ‘Nee, samen op de bank zitten terwijl jij Suits op de iPad kijkt en ik Sons of Anarchy op de tv is niet iets samen doen.’ Hij kijkt me doordringend aan en ik doe mijn mond dicht. 

Drie weken later begint de wijncursus. Ik kom bij wijn niet verder dan rood, wit, lekker of niet lekker en ‘ik zeg nooit nee tegen Chardonnay’ dus wat meer kennis op dit vlak is welkom. Gelukkig ben ik niet de enige met deze beperkte wijnkennis en ik luister aandachtig naar de verhalen over wijnen uit de oude en nieuwe wereld. Een uur later is het eindelijk zover; we krijgen een witte wijn ingeschonken. Maar voor we een slok mogen nemen moeten we uitgebreid ruiken aan de wijn. Gewapend met een blaadje waar geurprofielen op staan stop ik mijn neus in het glas en snuif eens flink. Mijn oog valt op ‘kattenpis’ en dat is de enige geur die ik nu nog uit de wijn kan halen. Ik focus op de andere mogelijke geuren van de lijst die me meer aanspreken zoals viooltjes, kaneel, cassis en hars, maar het kattenpis blijft mijn neus binnendringen. Gelukkig mogen we de wijn nu proeven en voorzichtig neem ik een slok die ik door mijn mond laat spoelen. Niet verkeerd, heel anders dan de geur doet voorkomen. Maar geen Chardonnay denk ik en schaam me voor mijn gedachten.

Bij de tweede wijn kom ik op dreef. Ik raad de geur goed (een vettige oliegeur, zoiets uit een garage!) en proost met Bram op dit puntje voor mij. De derde wijn is een makkie voor me: ‘Een botergeur, en ik weet zeker dat dit een Chardonnay is!’ gil ik boven de cursisten uit. Nog twee punten voor mij en Bram snuift, maar deze keer niet in zijn glas. 

Dan zijn de rode wijnen aan de beurt. Hier haak ik af want ik drink zelden rood en omdat we wat te lang bij de witte wijnen zijn blijven hangen gaan de rode wijnen een stuk sneller dan de witte. We krijgen twee keer twee glazen tegelijk die we moeten vergelijken en het uitgebreide ruiken blijft achterwege. Tot slot krijgen we een boek om thuis door te nemen en een lijst met de wijnen die we geproefd hebben. Dan stappen we met een hoofd vol informatie op de fiets naar huis. 

Thuisgekomen loop ik richting keuken. ‘Wijntje?’ ‘Lekker.’ Ik schenk twee glazen Chardonnay in en plof op de bank. Bram kruipt tegen me aan en we proosten. Ik neem een flinke slok zonder te ruiken en zonder de wijn door mijn mond te spoelen. ‘Heerlijk.’ mompel ik. Bram begint te lachen. ‘Ik weet niet of we heel veel gaan leren de komende weken.’ zegt hij. ‘Maar we zijn wel een paar avondjes samen van de bank af.’