Zwemles

Ik parkeer mijn auto naast een Audi A4 waar met grote letters ´Mathijs, Personal Trainer´ op staat. Ik kijk nog even of m´n lippenstift goed zit en stap dan de auto uit. Annemijn pakt haar tas met zwemspullen van de achterbank en huppelt voor me uit richting het zwembad. Ze zwemt nu in het laatste badje en dat betekent dat ze bijna mag afzwemmen voor haar laatste zwemdiploma, C. Ze heeft er zin in. Ik ook.

Terwijl ik kijk naar haar gouden haren die heen en weer dansen dwalen mijn gedachtes 35 jaar terug. Klappertandend sprong ik het koude water in om dapper naar de overkant te zwemmen. Als ik te langzaam ging verscheen er een grote gele haak in de vorm van een T naast me in het water waar een oude badmeester op witte klompen 'harder' doorheen schreeuwde, en waar ik me even aan vast mocht pakken om 5 meter gesleept te worden. Hoe anders dan nu, met verwarmd zwembad en badmeesters die meezwemmen.

Annemijn kleedt zich om en rent dan naar het laatste badje. Bijna gaat ze onderuit door de natte vloer maar een afgetrainde jongen van ergens midden in de twintig in zwembroek vangt haar op tijd op. De badmeester. De zucht die zachtjes over mijn lippen glijdt is niet alleen van opluchting. Samen springen ze het water in.

De schaarse krukken die op het zwembad uitkijken zijn bezet maar een moeder die ik hier iedere week zie gebaart dat ze een plek voor me heeft vrijgehouden. Ik ga snel naast haar zitten en kijk naar haar glittertruitje en skinnyjeans. Afgesproken werk zo lijkt als ik de rest van de vrouwen die druk met elkaar in gesprek zijn op de rij check. De rode koontjes op hun perfect opgemaakte gezichten komen niet door de hitte die in het zwembad hangt. Achter in de hoek staan twee vaders in een sjofel kloffie koffie uit plastic bekertjes te drinken en lijken totaal niet geïnteresseerd in hetgeen er in het water gebeurt. Hoe anders dan de vrouwen hier naast me waar de vrijdagmiddagborrel wel lijkt begonnen.  Plots veranderen hun gesprekken in gegiechel en wanneer ik opkijk zie ik dat een blonde kloon van de badmeester van Annemijn nu ook het water inglijdt voor het B groepje. Ik schuif mijn kruk wat dichterbij en ga er goed voor zitten.

Te snel gaan de drie kwartier voorbij en aan het einde van de les komt Annemijn met een briefje in haar hand op me afgerend. Trots vertelt ze dat ze volgende week met kleren aan moet zwemmen omdat ze over een maand mag afzwemmen. ‘Nu al, wat goed van je!' roep ik met gemaakte enthousiasme in m'n stem. 'Wil je daarna misschien nog zwemvaardigheden doen lieverd?'