Nieuwe ronde, nieuwe kansen

Het was stil op de camping. Tenten waren verlaten, barbecues smeulden nog na en de vieze borden die achter gelaten waren op de picknicktafels waren stille getuigen van de levendigheid die er normaal gesproken rond deze tijd was. Het was allemaal de schuld van de bingo. Terwijl de kinderen verveeld een balletje met elkaar trapten en Bram de AutoVision doorbladerde, was ik enorm aan het balen. Die middag was de bingo aangekondigd. Ik keek Bram verrukt aan. ‘Ik ga echt niet naar een campingbingo,’ deelde hij resoluut mee. Alleen tussen de 65+ers van de camping zag ik ook niet zitten, dus ik besloot geen kaarten te kopen. Als enige van de camping zo bleek.

Een uur later kwamen de overburen, een stel van onze leeftijd met hun drie kinderen, terug met een fiets. Gewonnen met de bingo. Ik beet hard op mijn lip en perste er daarna een schril en hoog ‘wat leuk zeg!’ uit. Toen ook de rest van het veld uitgelaten terug keerden naar de tenten, griste ik de afwas van de tafel en snelde naar het washok ter afleiding.

Het moge duidelijk zijn; ik ben gek op bingo. De wekelijkse aankondiging in het lokale huis-aan-huis-blad doet mijn hart sneller kloppen. Dat dit in het bejaardenhuis aan de rand van het dorp wordt gehouden, houdt mij tegen om te gaan. Als kleine goedmaker organiseer ik ieder jaar zelf een bingo tijdens het Pinksterweekend met vrienden maar dit is toch anders. 

Je snapt dat ik de bingo op de camping die drie weken later werd gehouden niet aan me voorbij liet gaan! Nu ik wist dat de kinderen ook mee mochten spelen (ze mochten alleen zelf geen kaarten kopen kwam ik achter) en Bram nu wel wilde, kocht ik voor teveel geld zeven loten, ieder kind één lot en Bram en ik beiden twee. Ruim op tijd arriveren we in de recreatieruimte. Mijn hart maakt een sprongetje; er zijn stiftstempels! We nemen met zijn vijven plaats aan een tafel en terwijl we op de andere bingokanditaten wachten fantaseer ik over Florida waar Bram en ik onze oude dag zullen slijten in een bejaardencompound waar we wekelijks bingo kunnen spelen. 

Ik schrik op van Anna die door de microfoon vertelt wat de prijs is voor degene die het eerste bingo heeft op een horizontale rij. Ik zie dat er acht andere mensen bij zijn gekomen. Acht. In totaal zijn er dus 15 mensen die ieder één lot voor zich hebben. Dat betekent dat wij de helft van alle loten in handen hebben. Wat gênant. Dan bedenk ik me dat het ook wel erg stil was op de camping nu het hoogseizoen voorbij is. De lol is er wel een beetje af voor mij, maar mijn kinderen zijn bloedfanatiek en stempelen het ene na het andere getal weg. 

Drie kwartier later lopen we naar buiten met vier prijzen, allen gewonnen door Laurens en Marcus Op de tafel lagen er zes. De parasol komt goed van pas, de popcornmachine is ook wel grappig, de elektrische barbecue was is no time verkocht op Marktplaats. Iemand nog op zoek naar een wanstaltige wandklok?