woensdag 1 juni 2016

Happy op de camping

Onze caravan staat weer op zijn plek (http://dagelijksfeestje.blogspot.nl/2016/03/sleurhut.html). Zodra het mooi weer is en de voetbalwedstrijden zijn afgelopen, gooien we wat kleding en eten in de auto en rijden naar ons buitenverblijf. Daar aangekomen rennen de jongens direct naar het pannaveldje en duikt mijn dochter de knutselclub in. Als Bram bekijkt of het onlangs aangeschafte sloepje er nog netjes bij ligt schenk ik een glas wijn in en ik draai mijn stoel richting de zon. Heel zen.

Nadat we vorig jaar tijdens de kleinste bui al natte voeten hadden in de voortent zag ik, na een inspectierondje op de camping, dat andere campinggasten een vloertje van vlonders hebben liggen. Dit jaar ligt dat vloertje er bij ons uiteraard ook, wat nog mooi afsteekt ook bij mijn hoogglans Ikea tafel en designlamp erboven. Niks geen burgerlijk gedoe voor ons, want de strakke donkerblauwe gordijnen die mijn moeder heeft gemaakt passen bij de fruitschaal en kruidenbakjes. Op de picknicktafel buiten staan bijna altijd vers geplukte bloemen en de lampionnen aan de buitenkant van de tent maken het geheel af. Wij chillen in stijl.

Als ik even opkijk omdat ik mijn glas wijn op de tast niet kan vinden, valt mijn oog op het groepje caravans verderop. Ik ga rechtop zitten en zie dat zij rondom de caravan het gras perfect gemillimeterd hebben om aan te geven wat hun stukje is. Snel grijp ik mijn glas, neem een flinke slok en doe mijn ogen weer dicht. Maar ik ben helemaal niet zen meer. Ik zet mijn zonnebril op en kijk nog een keer. Dat ziet er wel heel mooi uit. En dat droogmolentje op de trekhaak van de caravan is ook veel handiger dan dat vierkante sta in de weg ding van de Action wat continue omvalt. 

Dan komt Bram terug van de boot. ‘Bram!’ roep ik uit waardoor hij bijna struikelt over een scheerlijn. ‘Kijk eens naar die caravans daar, dat gras!’ ‘Hmmm,’ mompelt hij: ‘Handige droogmolen ook. En dat windscherm voor de voortent is ook strak neergezet.’ We kijken elkaar aan en hebben aan één blik genoeg; dat wordt een ritje richting de bouwmarkt voor een grasmaaier, en een windscherm, donkerblauw uiteraard, want dat past bij de gordijnen. Die droogmolen zoek ik van de week online wel. 

Twee uur later zijn we weer terug op de camping met drie chagrijnige kinderen maar mét grasmaaier en donkerblauw windscherm. De jongens vertrekken meteen weer met voetbal in de hand en Annemijn rent snel terug naar de knutselclub. Bram zucht eens diep als hij mijn vastberaden blik ziet en pakt met tegenzin het windscherm uit terwijl ik een verlengsnoer voor de grasmaaier zoek. 

Ruim een uur later zijn we doodop maar ziet onze plek er strak uit. We vertrekken met wat versnaperingen naar de boot voor een welverdiend vaartochtje. De kinderen zitten al in de kajuit en terwijl ik twee net losgemaakte lijnen uit de knoop probeer te halen zie ik dat Bram is blijven staan bij een sloepje dat verderop ligt. ‘Kom je nog?’ roep ik naar hem toe? Hij wijst en wenkt me en als ik naar hem toe loop zie ik waar hij op doelt; deze boot heeft een vernuftig systeem om met een musketonhaak de lijnen in één keer vast te maken zodat de boot goed strak ligt. We kijken elkaar aan, en zeggen dan op hetzelfde moment: ‘Eerst varen.’


Heel zen zo op de camping. 

2 opmerkingen:

  1. Dat is een mooi systeem hoor, met zo'n musketonhaak. Een beetje boot kan niet zonder!

    BeantwoordenVerwijderen